Loysing merkir ikki fólkaræði
”Loysing er fólkaræði”, skrivar Óluva Klettskarð í eini grein, sum stóð á Vágaportalinum og í Norðlýsinum um vikuskiftið. Greinin var eitt aftursvar til nakað sum eg skrivaði í farnu viku.
Í míni grein vísti eg á, at tað er ódemokratiskt at krevja av okkum núlivandi føroyingum, at vit skulu lata okkum binda av eini 68 ára gamlari fólkaatkvøðu. Eitt demokrati má vera livandi, og tí eru tað vit sum nú liva, ið eiga tað avgerandi orðið.
Men nú heldur fyrrverandi forkvinnan í aðalstjórn Tjóðveldis, Óluva Klettskarð, at tað er fordómsfult av mær at hugsa so um hennara flokk. ”Tingmaðurin noyðist at góðtaka, at tjóðveldisfólk ikki eru vanabundin hugsandi, ið líta niður í húðarskógvarnar og binda posabond,” skrivar hon. Men er tað ikki júst tað, Tjóðveldi ger?
Stendur í stevnumiðunum
Mánadagin hevði Tjóðveldi tíðindafund, har endurskoðaðu stevnumið floksins vórðu løgd fram. Í innganginum til stevnumiðini verður sagt, at Stevna Tjóðveldisfloksins, sum var samtykt í mai 1948 er tíðarleys. (Ja so óbroytilig er henda ”stevna”, at sjálvt navnið á flokkinum stendur framvegis at vera Tjóðveldisflokkurin, hóast flokkurin skifti navn fyri sjey árum síðani).
Og hvat stendur so í hesum óbroytiligu orðunum frá 1948? Jú har stendur: ”Føroyar verða loystar úr øllum útlendskum bondum, soleiðis sum føroyska tjóðin avgjørdi á fólkaatkvøðuni 14. september 1946.” Hetta er tað, sum varð samtykt á eykaflokstingi í mai í ár, og sum varð lagt fram á tíðindafundi so seint sum í gjáramorgunin.
Hvussu kann Óluva Klettskarð so kalla meg fordómsfullan, tí eg sigi, at summir loysingarsinnaðir føroyingar hava læst seg fastar í fólkaatkvøðuni? Tað stendur jú svart uppá hvítt í júst framløgdu stevnumiðunum!
Sjálvsagt veit eg, at talan er um eitt skjal, sum fyrst og fremst er til innanhýsis nýtslu í flokkinum, men tá talan er um eitt somikið heilagt skjal, at sjálvt navnið á flokkinum kann ikki broytast, so kann tað neyvan heldur bera til at gera semjur við aðrar flokkar um innihaldið.
Tjóðveldi merkir ikki fólkaræði
Tjóðveldi plagar at nýta slagorðini ”Tjóðveldi merkir fólkaræði”, og Óluva hevur valt sær orðini ”Loysing er fólkaræði” til yvirskrift. Men tey gloyma at siga, at hetta er bara galdandi um meirilutin av fólkinum vil hava loysing. Um meirilutin vil hava samband, so eru tjóðveldi og loysingin beint ímóti fólkaræðinum.
Í einum fólkaræði er tað nevniliga neyðugt at lurta eftir fólkinum – og her meini eg við fólkið sum nú livir.
Helgi Abrahamsen
