Eftir John S. Myllhamar:
Um loftmiðladyrnar skøldini spáka
dagliga við journalistarnar gáka.
Har eiga teir gongd hvørja viku
at geva teim oyrafiku,
sum ikki higar sleppa
teir at teppa.
Í Vørðslu og Svartadýki
- mentanarríki –
teir úr sær oysa
og froysa.
Skaldskapur dyggur snýr seg um feltið
á kalli og konu niðan beltið
Tað, út hiðan kemur
skaldakapin fremur;
slíkt er mentan,
ið ger ein spentan.
Um høvd og heila, teir ei tíma yrkja,
hvønn kann tað styrkja?
Høvundin vitur kryddar á leiðum
sín skaldskap við blótan og eiðum
Loftmiðlagóðkenda skaldið spyr:
Tú miðlamaður, hvat gera vit galið
í fjølmiðlasali?
Tú inn mær her beyð
tí at eg var reyð’
viku og dag,
upp í slag.
Her hava vit Ó-ir lisið og skrála,
hin Gráa við bannan á bróstið málað.
Prestigan er úss
- kaffikrúss
Loftmiðlagóðkendi jorurnalisturin svarar:
Vit kunnu ei týna, men teir ignorere,
ið øðrvísi gera.
Fjórða valdið ei mótleik má fáa
tá sleppa vit ikki eina at ráða
og sáða.
Hugsjónum øðrum vit burtur halda
tær mugu ei valda.
Vit klekja bert tingfólk til eina flokkin,
vár sigur er rokkin,
tá fábroytni vit hava fylt uppí knokkin.
Um ljóðtak at grípa vit bert vilja hava
frøðingarnar frá apunum stava.
Við tvingsli vit lønina til okkum kráma
frá borgarum smáum, ið illa tað dáma.
Loftmiðlagóðkenda skaldið sigur:
Um ljóðtakið altíð vit eiga,
tað kann ei vár skaldskap útbreiða
So smáliga gongur at selja,
fjøldin vil okkum frávelja.
Lítið av várum lyrikki og prosa
finst í jólamansposa
Tað “frælsa” bókmentalyndi
ligið skuldu ovast á tindi
Hvat baðir?
Hvat ræðir?
Eg eri um ein háls,
men slái meg til tols:
Lesa tey ikki mítt,
má fólkið vera býtt.
J. S. M.